இருட்டின் மேல் கருப்பாய்




பயம் எறும்புகள் போல் என் படுக்கையில் மெல்ல ஊர்ந்து என் கால்கள் வழியே ஏறி என்னை முழுவதுமாய் பூசிக்கொள்கின்றன.

இறுக்க முடிய நடுங்கும் இமைகளை மீறி. . ஜன்னல் வழியே நழுவி என் அறைக்குள் விழுகிறது.

எந்த சலனமும் இல்லாமல் அது நீள்கிறது. சற்றே தையிரியமுற்று இமை விலக்குகிறேன், அது என் படுக்கையின் தொட்டுவிடும் துரத்தில்.

என் இருப்பை அலட்சியம் செய்து படுக்கையின் காலில் தேங்குகிறது..

சலனமுற்று அஞ்ச முயற்சிக்கிறேன், அது படுக்கையின் காலில் இருந்து மெல்ல நழுவி, பின் வேகமுற்று படுக்கையின் மீது ஏறி என்மீது இருட்டின் கருப்பாய் பூசிக்கொள்கிறது.

என் திறந்த வாயின் வழியே பய எறும்புகள் வெளியேறுகின்றன.